Fragment uit Morituri

 

Erbarme Dich

 

’t Is een wandelend skelet. Blakend van gezondheid als ik ben, schaam ik me dood wanneer ik Gloria aankijk, zo licht, zo onstoffelijk is ze geworden. Je kan haast dwars door haar heen kijken. Toch heeft ze zich naar haar beste vermogen opgetut. De moed heeft ze blijkbaar nog niet verloren. Ze doet haar uiterste best om, net als vroeger, vitaliteit en levenslust uit te stralen. Met dat paar vals opgezette tieten wil ze de indruk geven nog steeds goed in het vlees te zitten. Arme meid! Ze wil stralen als de zon, maar weerkaatst amper nog een zwak maanlicht. Vandaag heeft ze zich extra mooi gemaakt om haar grote avontuur te beleven. We maken ons op voor de paringsdans.

We toeren wat rond in de buurt van Brugge om een kamer te zoeken en kiezen voor L’Heure Bleue, een statig herenhuis dat nu dienst doet als liefdeshotel en waarvan de vertrekken zijn versierd met erotische taferelen. Het ligt geborgen in een romantisch perk met eeuwenoude, reusachtige bomen. Ik huur de suite en bestel goedgekoelde champagne. Vandaag mag het wat kosten.

Gloria wil dat ik haar bloempje pluk. Na alle ellende die ze heeft moeten doorstaan qua uitzichtloze onderzoeken, verminkende ingrepen en pijnlijke operaties, wil ze eindelijk proeven van een genot dat ze nog niet kent en waar ze zich heel wat van voorstelt. Te veel, vrees ik. Ze heeft alles uit boeken, films en haar eigen fantasie, ik heb alles direct uit de praktijk. Ze bekent me dat ze met onstilbaar verlangen naar deze dag heeft uitgekeken. Hopelijk komt ze niet bedrogen uit. Ik wil me een vaardig leermeester tonen en neem me voor haar te behandelen met al de tederheid die ze verdient.

Terwijl ik de fles ontkurk en de glazen vul, trekt Gloria haar blouse en beha uit en laat haar rok op de grond glijden. Haar onderrok houdt ze aan. Ze wil de geteisterde vlakte, die haar buik is geworden, niet blootstellen aan mijn ogen en liefkozingen. Met de armen voor de borst gekruist gaat ze op de rand van het bed zitten, breekbaar, broos, even hulpeloos als een vogeltje dat uit het nest is gevallen. Ik voel me net een grote, geile kat, maar trek mijn klauwen in. Ik wil zacht met haar zijn.

Ze is zenuwachtig, komt aarzelend overeind maar gaat meteen weer zitten. Even later loopt ze naar het raam en staart naar buiten. Het is een sombere dag met laaghangende, jagende wolken en veel wind. Uit de hemel daalt een licht neer dat de Laatste Dag aankondigt. Het is enkel wachten op het geschal van de bazuin. Bomen, velden en weiden zijn doortrokken van een klam, kouwelijk vocht. Alleen deze kamer biedt nog een zekere schijn van geborgenheid.

Met twee gevulde glazen in de hand ga ik naast haar staan. ‘Kijk,’ zegt ze en vestigt mijn aandacht op een regendruppel, bungelend aan een rank van de klimop op de buitengevel. Het is niet meer dan een regendruppel, maar in het zonlicht, dat even is doorgebroken, glinstert hij als een diamant. Even later wordt hij ongevraagd benaderd en opgeslorpt door een andere druppel die zich met hem verenigt. Ze worden één en hangen na hun kortstondige genot nog even na te trillen om dan te pletter te slaan en in de aarde te verdwijnen.

Er rollen tranen over haar wangen. Ik zeg haar dat het voor mij niet hoeft als zij het niet wil. Ze schudt het hoofd. Even breekt er een glimlach door haar doffe verdriet. Als ze iets met zekerheid wil, dan is het met mij naar bed gaan. ‘We hadden dit veel eer­der moeten doen,’ zegt ze. Ze klampt zich aan me vast als aan een reddingsboei om uit de greep te blijven van een hogere macht die haar op de hielen zit en sterker is dan de liefde. ‘Ik ga dood,’ prevelt ze toonloos.

Ik druk haar tegen me aan. ‘Laat de moed niet zakken,’ fluister ik, ‘samen redden we het wel.’ Kraam geen onzin uit, zeg ik tegen mezelf. Beloof haar niets wat je niet kan bieden. Bijt liever je tong af als je niet waar kan maken wat je zegt. Zeker nu. Weeg je woorden.

Maar wat anders dan woorden heeft een mens voorhanden in omstandigheden als deze? Ze kosten niks en stellen niks voor, ’t is opsmuk, maar daar moet hij het mee doen. Op een moment als dit heb je misschien aan één woord genoeg, maar je vindt nooit het juiste.

288 pagina's l ISBN 978 90 78902 27 0 l 17,90 €