Openingsscène Zwarte bruiloft

Bloedbal

Neus maakte een soepele kwartdraai met het hakmes, drukte de duif tegen het kapblok en sloeg de kop eraf. Met gestrekte arm hield hij de onthalsde vogel boven een emmer en liet hem leegbloeden. Bij tegenlicht zag het eruit alsof hij het sap uit een vrucht kneep. Daarna legde hij hem op de tuintafel naast de andere kadavers waar gulzige vleesvliegen omheen gonsden. Vervolgens schraapte hij met het blad van het mes de afgehakte kop in de emmer, schoof zijn hand onder het deksel van de rieten mand en graaide blindelings tot hij weer een vogel te pakken kreeg.

Met korte, nerveuze rukken draaide het volgende slachtoffer zijn kopje in alle richtingen, keek schichtig naar Neus, naar het hakmes, naar mij en zijn onfortuinlijke lotgenoten op het tafelblad. Een paar tellen later onderging hij hetzelfde lot.

Bij elke onthoofding stootte Neus een soort kwaadaardig gegrom uit om zijn slag kracht bij te zetten. Toen er geen levende pluim meer overbleef, knipte hij met een snoeimes de duiven hun poten af, verzamelde de ringen en reeg ze aan een touwtje. De emmer met de brij van koppen en bloed goot hij uit in een put en gooide er aarde overheen.

Na de middag kwam Houtenpoot, de poelier, om het slachtvlees op te halen. Onder het gewelf van de inrijpoort klonk de ietwat griezelige echo van zijn stappen. Klomp stomp, klomp stomp, klomp stomp. Op de holle klank van de houten klomp aan zijn rechtervoet volgde telkens het doffe geluid van de rubberdop aan het uiteind van de stok die in de plaats zat van zijn linkerbeen dat tot boven de knie was afgezet. Houtenpoot, ook duivenmelker, slachtte elke dag pluimvee en konijnen voor de kost, maar bij het zien van de rijen onthoofde vogels werd hij stil. ‘Allemaal?’ – ‘Allemaal.’ Hij haalde zijn portefeuille boven, telde de briefjes en betaalde. Even later kwam zijn zoon aangereden op een bakfiets, voortgetrokken door een hond, om het vrachtje op te halen.

Neus en Houtenpoot voerden nog een lang en geanimeerd gesprek, maar naar hij later bekende, repte opa met geen woord over het koppel dat hij had gespaard. Het was zijn intentie om de blauwe doffer en de geschelpte duivin, het stel dat zijn beste prijsvliegers had voorgebracht, onder te brengen op een verborgen locatie.

Dit is mijn verste herinnering: het offer, het bloed, het gegons van vette vliegen die zich gretig op de krengen stortten en hoog boven onze hoofden het gebrom van aanvallende vliegtuigen, bemand door jonge goden die angst over het land en in de harten joegen.

288 pagina's l ISBN 978 90 8924 234 1 l 18,50 €

Zwarte bruiloft is opgenomen in de
selectie Literaire Lente 2013.
Klik hier om alle titels te bekijken.